Binnen de kerngroep OpWegGaan waren probeerden we een visie voor het missionaire werkveld te formuleren. Al snel kwamen we tot de conclusie dat ons concept eigenlijk breder was dan alleen voor ons werkveld. We geven het dan ook graag in bespreking.
Jezus onderwijs bepaalt onze visie. Voordat de Here Jezus zijn leerlingen aan het werk zet, leert Hij hen naar de wereld te kijken. Hij zegt: “kijk om je heen, zie dat de velden rijp zijn voor de oogst!”(Joh.4:35). In Mat.9:35v staat, dat Jezus vol medelijden de mensen ziet en zegt: ”De oogst is groot maar arbeiders zijn er weinig: Bidt de Heer om arbeiders.” Het is Gods liefde waarmee Jezus ons naar de wereld leert kijken.
Centraal in Jezus onderwijs staan het “grote gebod” (Gij zult de Here, uw God liefhebben …. en uw naaste als uzelf) en de “grote opdracht” (Ga heen en maakt alle volken tot mijn discipelen). Jezus zegt (Matt.6.33): “Zoekt eerst het Koninkrijk van God en zijn gerechtigheid”. En: ”Oriënteer je steeds opnieuw op dat Koninkrijk, want het is dichtbij gekomen” (Matt.4.17). Hij vertelt ook gelijkenissen waarin je ziet dat Gods hart uitgaat naar mensen (o.a. Lucas 15). Jezus doet dat door te genezen, voor armen te zorgen, te dienen, te vergeven, te bidden … Jezus is het levende bewijs van Gods Liefde voor de wereld. Jezus bouwt aan relaties met mensen. God gunt elk mens Zijn nabijheid.
God heeft de wereld geschapen vanwege zijn Zoon Jezus Christus. Wat een ongelooflijk Plan en Goddelijke Wijsheid. Wat een genade om bij de zorg voor die wereld betrokken te zijn.
De kerk bestaat in onze Westerse samenleving. Daar leven we en zoeken we aanknopingspunten voor het doorgeven van het evangelie.
Er is veel van Gods genade zichtbaar en merkbaar in onze wereld. Hier mogen we bij aansluiten.
Daarnaast is er pijn en moeite. Dirk de Wachter, die zelf geen christen is, schreef het boek: ‘Borderline Times. Je zou zijn inzet kunnen als volgt kunnen typeren “De mens van vandaag zit vol leegtes. Hij ervaart chaos en eenzaamheid maar zoekt rust en geborgenheid. Hij weet in dit (digitale) tijdperk niet meer wat waar is en wat de moeite waard is, maar wil graag echtheid en zingeving. Hij kan zich niet meer (langdurig) binden maar verlangt wel naar verbinding.” Er zijn momenten dat we dit herkennen in de wereld om ons heen, maar soms ook bij onszelf.
Soms worden we blij van de onderlinge zorg voor en betrokkenheid van mensen bij elkaar. Maar in onze omgeving zien we ook veel eenzaamheid bij oud en jong. Nemen we voldoende tijd om naar anderen om te zien, of zijn we te druk? Van de barmhartige Samaritaan leren we onze ogen open te houden voor de nood om ons heen. Zo zoeken we ook de gerechtigheid die bij Gods koninkrijk hoort. Er is armoede. Een toenemend aantal mensen is afhankelijk van de voedselbank. Soms moeten gezinnen in complexe situaties wekelijks met een paar tientjes rondkomen. Als je even kijkt zie je veel hardnekkige verslaving en ook huiselijk geweld.
Vanuit het geloof willen wij in de wereld staan. Kerk zijn: voor God, voor onszelf maar ook voor anderen.
Petrus noemt de gemeente zowel vreemdelingen als priesters. Net als de Joodse ballingen in Babylon zijn wij vreemdelingen in onze samenleving. We zijn wel in maar niet van deze wereld.
Europa oriënteerde zich vroeger formeel op het christendom. Slechts een minderheid had een levend geloof. We zoeken niet nostalgisch naar de goede oude tijd. We zoeken geen Mega-kerken of massale opwekkingen. De kerk zou best wel eens klein kunnen blijven en de wereld wordt niet christelijk, totdat Jezus terugkomt. We beoordelen de huidige situatie niet als hopeloos. We zoeken naar tekens en voorproefjes van het komende koninkrijk. Het Koninkrijk is soms zichtbaar en tastbaar nabij, maar het is nog lang niet voltooid. Gods Geest geeft ons kracht geeft om vol verlangen verder te gaan.
Wij worden in de Bijbel priesters genoemd. Priesters zijn (be)middelaars tussen God en de wereld. We staan namens de wereld voor God, met lofprijzing, aanbidding (1 Petr.2:5) en we doen voorbede (1 Tim.2:1). En namens God mogen we Zijn grote daden in de wereld verkondigen (1 Petr.2:9) en praktisch zegen zijn. Het persoonlijk geloofsgetuigenis en de praktische betrokkenheid bij de wereld zijn beiden nodig.
We zijn een priesterschap. We zijn als gemeenschap geroepen. Alleen samen houden we het vol. Dit vraagt om gezamenlijk geloofsleven. Diensten met voorbede, lofprijzing, heldere verkondiging, avondmaal en ruimte om te delen wat God in ons leven doet. We verlangen naar een geloofsleven dat vol is van hoop en zo bestand is tegen teleurstelling. Naast de wekelijkse bijeenkomsten voor de gemeente zijn er samenkomsten in kleinere kring. We verlangen ernaar om een open en warme gemeenschap te vormen waarin we elkaar kennen, bemoedigingen en zo nodig verder helpen.
Als kerkgemeenschap weten we ons, zoals Israël in het Oude Testament, geroepen de wereld bij God en God in de wereld te vertegenwoordigen!
Daarom willen wij een levende en warme priesterkerk zijn, die midden in de wereld haar Christelijk geloof beleeft en belijdt. Zo mogen we getuigen van het evangelie. We verlangen door de kracht van de Heilige Geest in woord en daad tot zegen te zijn. En we leven vol hoop en veerkracht de toekomst tegemoet.